sutry, pustka, mahajana, zen 

Sutra Surangama to jedna z najważniejszych sutr buddyjskich. Nie zachował się oryginał sanskrycki, przetrwała jedynie w przekładzie chińskim. Wywarła istotny w pływ na rozwój mahajany w Chinach. Popularna zwłaszcza w tradycji zen. Omawia znaczenie samadhi i opisuje metody medytacji nad pustką.

Tradycyjnie Sutra Surangama uważana była za kompletny i praktyczny podręcznik praktyki duchowej, która ostatecznie doprowadzi do oświecenia. Naucza ona właściwego rozumienia natury buddy, która jest wrodzoną wszystkim istotom możliwością stania się buddą. Wyjaśnia, jak i dlaczego ta prawdziwa natura ukryta jest w naszym zwykłym doświadczaniu siebie i świata, i pokazuje, jak możemy odkryć tą naturę i rozpoznać, że jest naszym prawdziwym umysłem. Wyjaśnia również, że osobista uczciwość i czystość postępowania są podstawowymi warunkami wstępnymi dla przebudzenia duchowego. Przedstawia ogólne zasady medytacji buddyjskiej, wprowadza kilka szczególnych metod medytacji i doradza, które metody są najskuteczniejsze i najłatwiejsze. Ponadto, spora część sutry poświęcona jest wskazówkom pozwalającym rozpoznać, które poglądy i praktyki są właściwe, a które są wypaczone. Wyjaśnia, jak nasze zamierzone działania, czy to fizyczne, werbalne, czy mentalne, przynoszą w rezultacie doświadczenia, łącznie z naszymi przyszłymi odrodzeniami na różnych poziomach istnienia, zarówno ludzkich, jak nie ludzkich. Pokazuje, jak właściwe działanie może również prowadzić do wstępnych przebudzeń, a ostatecznie do doskonałego oświecenia buddów.