j. tybetański, językoznawstwo 

Ze względu na swą długą historię, zasięg i kulturotwórczą rolę, język tybetański jest, obok chińskiego, jednym z ważniejszych języków Azji Wschodniej i Środkowej. Historia języka tybetańskiego sięga połowy VII wieku i według tradycyjnych przekazów wiąże się z wprowadzeniem buddyzmu do Tybetu. Klasyczny język tybetański powstał na początku IX wieku w wyniku reformy, która miała na celu ustalenie kanonicznego języka na potrzeby przekładów tekstów (przede wszystkim buddyjskich) z sanskrytu. Od około XI wieku klasyczny język tybetański staje się językiem pism wielkiej buddyjskiej kultury Tybetu. W nim też zapisane zostaną, należące do światowego dziedzictwa kulturowego, wspaniałe dzieła tybetańskiego piśmiennictwa religijnego.

Podręcznik do nauki klasycznego języka tybetańskiego autorstwa Michaela Hanha, emerytowanego profesora indologii i tybetologii z Philipps Universität w Marburgu, uważany jest za najlepszy akademicki podręcznik do nauki klasycznego języka tybetańskiego. Polski czytelnik znajdzie w nim wyczerpujące, a zarazem przejrzyste omówienie gramatyki języka tybetańskiego oraz liczne ćwiczenia i czytanki zaczerpnięte z bogatej literatury tybetańskiej, oryginalnej jak i tłumaczonej na ten język z chińskiego bądź sanskrytu. By dać czytelnikowi pewien obraz współczesnego mówionego języka tybetańskiego do Podręcznika... załączono płytę CD z wybranymi tekstami czytanymi przez lektora tybetańskiego.

Michael Hahn jest emerytowanym profesorem Philipps Universität w Marburgu. W swoich badaniach filologicznych koncentruje się przede wszystkim na poezji sanskryckiej oraz dra-macie staroindyjskim, jak również metryce języków staroindyjskich. Najważniejszym polem jego zainteresowań jest literatura buddyjska. W dorobku naukowym posiada jednakże również prace z zakresu języka tybetańskiego, filologii chińskiej i mongolskiej, czy też filozofii buddyjskiej.